Smak Gwiazdek

S M A K   G W I A Z D E K (fragment rozdziału)

W PROGACH JELENIOGÓRSKICH KOSZAR (kilka prawd) 

PRAWDĄ  JEST – że złota polska jesień w  Kotlinie Jeleniogórskiej (w 1975 roku) była  wyjątkowo złota; wprawdzie słońce z każdym kolejnym dniem pojawiało się coraz to niżej nad horyzontem, ale  w przeważającej ilości cykli, odbywało się to przy bezchmurnym niebie. Było  więc  wyjątkowo ciepło i to prawie do ostatnich dni października. PRAWDĄ  JEST – że dla większości spośród 170-ciu MŁODYCH MĘŻCZYZN, którzy w dniu 16 września zawitali do Jeleniej Góry, pogoda była sprawą najmniej istotną; tak samo zresztą jak widok miasta z wyraźnie zaakcentowanymi  śladami historii.  Jednak NIEMOŻLIWYM (!) wydawałoby się nie skupić uwagi – chociaż przez moment – na majestatycznym widoku dwóch bliźniaczych kopców, czy też armadzie  „górskich dziwolągów” okalających  zewsząd kotlinę. Lecz o tym, że wszystko to razem wzięte tworzy jeden z najpiękniejszych masywów krajobrazowych – CI MŁODZI MĘŻCZYŹNI przekonają się  dopiero za kilka miesięcy… A te bliźniacze kopce – z daleka upodabniające się do kształtnych kobiecych piersi – nazywać będą: NIE(!) Sokolikiem (642 m) i NIE(!) Krzyżną Górą (654 m), lecz zwyczajnie po swojemu – „Biustem Lollobrigidy”. 

Smak Gwiazdek autor kol. Wacław Banaszek